Dé dag dat mensen de liefde vieren met elkaar. En hoe uit zich dit? Chocolade. Bloemen. Kaartjes. Hartjes. Ballonnen! Maar, waarom doen we dit eigenlijk? Niets schreeuwt ‘ik hou van jou’ zoals een… teddybeer?
Als we terug de geschiedenisboeken induiken dan komen we erachter dat Valentijnsdag gebaseerd is op de heilige Valentijn. Maar wie deze sint was weten mensen niet precies. Oké… dit heeft nog steeds niets met beertjes te maken. Waarom zijn we dan zo koop gek rond Februari? Ik vroeg aan mensen in mijn omgeving en andere Milledoni fanaten wat zij nou eigenlijk van deze feestdag vinden.
Een van mijn vriendinnen herinnert zich dat haar vriendje haar een kettinkje gaf met een half hartje, waar hij zelf de andere van had, en dat zij hem een briefje had geschreven met hoe lief en leuk zij haar verkering wel niet vond, “Lekker cheesy,” maar toch, “wat verwacht je van een 10-jarige?”.
Ja, als ik dan nu kijk naar voor wie Valentijnsdag eigenlijk wel spannend is, dan zijn het kinderen! Het verklaren van je allereerste liefde, verkering, iemand die je niet leuk maar leuk-leuk vindt. Valentijnsdag leent zich hier uitermate goed voor als een gelegenheid waarbij verlegen peuters en kids elkaar kunnen opbiechten van de vlinders in de buik. Dit klinkt best lief, toch?
Blijkbaar kopen kinderen ook al hartvormige cadeaus en beertjes. Mijn allereerste vriendje—ik kon niet ouder zijn dan 9—gaf mij een hele doos vol: hartvormige suikersnoepjes, hartvormige ballonnen, een teddybeer dat een hartje vast hield, een briefje, een paar chocolaatjes in hartjes vormpjes. Best wel gek. Hoe komt een kind er nou bij dat dít is hoe je vertelt dat je iemand lief vindt?
Toen ik in mijn omgeving naar de meningen rondom de speciale dag vroeg, was het meest voorkomende antwoord “Ik heb een gemixt gevoel”, “Ik snap eigenlijk niet zo goed waarom we het vieren,” en zelfs “Valentijnsdag is de meest overrated en ónnodige feestdag die er is”. Eigenlijk ben ik het hier wel mee eens, en het ligt ook vrij voor de hand waarom.
Denk nou eens na wat je precies aan het vieren bent: liefde! Een van de meest bijzondere gevoelens die we kennen. Tegelijkertijd hartverscheurend en hartverwarmend. Het vieren van de liefde is geweldig, maar het is wel een beetje raar dat we hier één dag voor hebben uitgetrokken, toch? Waarom niet élke dag? En ik hoor je al denken, “Ja, maar we houden ook wel elke dag van elkaar. Maar het is toch leuk om dat speciaal te uiten?”. Klopt. Vind ik ook. Dus oké, 14 Februari it is! Maar waarom dan al die troep die we kopen? Liefde draait niet om consumeren. Wél om geven. Dit is een subtiel—maar heel belangrijk—verschil.
Dit betekent niet dat we maar massaal moeten stoppen met hartvormige taartjes, chocolaatjes, ballonnetjes, knuffeltjes, en noem maar op. Het betekent echter wél dat we niet hoeven te consumeren om onze liefde te geven. Er zijn talloos andere, en vaak betekenisvollere, manieren om aan te geven dat je van iemand houdt. Denk anders andersom: word jij blijer van een bos rozen met wat chocolaatjes (niet verkeerd, ‘tuurlijk), óf van een persoonlijk cadeau wat echt voor jou is en op jullie relatie gebaseerd? Ik weet het wel.
Wat ik eigenlijk probeer te zeggen, is dat we ons niet schuldig hoeven te voelen om niet mee te doen aan deze gekte, en dat als we wel meedoen, we het niet op deze manier hoeven te doen. Simple as that. Want waar het écht om gaat, is het weer even duidelijk laten maken dat je iemand op die 364 andere dagen van het jaar net zo waardeert, en dat nu gewoon nog even íets duidelijker wilt maken.
